Ronnie blogt: trots op mijn sterke vriendin

Ronnieblogt

(bovenstaande foto is een oude foto)

Ronnie, de vriend van Anniek vertelt zijn verhaal.

‘In april 2009 heb ik Anniek leren kennen in de Radstake. We waren weer sinds een lange tijd gaan stappen met de jongens. Die avond waren we aan het twijfelen of we wel naar de radstake zouden gaan.
Hier heb ik absoluut geen spijt van gehad. Ik heb hier de liefde van mijn leven ontmoet. Ik ben dol gelukkig met haar!

We hebben een moeilijke tijd met elkaar gehad maar hier zijn we sterker uitgekomen. Nu ik naar de tijd kijk die we al samen hebben meegemaakt zitten daar heel veel mooie momenten bij. We zijn enorm naar elkaar toe gegroeid. We hebben veel van elkaar geleerd en vullen elkaar goed aan!

In september 2009 is Anniek op vakantie geweest naar Mexico. Hier is ze erg ziek geworden en sinds die tijd werd haar gezondheid slechter. Dit had ik niet zien aankomen, niemand niet! In de jaren daarop ging het steeds verder achteruit. Er werden veel ziekenhuizen bezocht met
telkens het bericht ‘we kunnen niks doen’. Onze relatie heeft hier in het begin onder te lijden gehad. Ik had andere gedachtes over veel dingen, ik zat anders in elkaar.
Ik heb heel veel moeite gehad om het ziek zijn van Anniek te kunnen accepteren. Ik heb zelf professionele hulp in geschakeld omdat ik aan mezelf wilde werken. Ik ben veranderd, ik ben anders naar het leven gaan kijken, ik durf mezelf in de spiegel aan te kijken en vooral het aller belangrijkste: ik heb kunnen accepteren dat mijn vriendin ziek is.

De relatie die ik heb met Anniek is niet hetzelfde als ieder ander stelletje. Sinds de tijd dat Annieks gezondheid achteruit ging veranderde onze relatie ook. Er waren veel strubbelingen over hoe en wat. We konden steeds minder leuke dingen gaan doen omdat de gezondheid van Anniek dat niet toe liet. We haalden in de loop van de jaren de mooie momenten uit de kleinste dingetjes die we nog samen konden doen. En dat doen we nu nog steeds. Alleen nu is het zoeken naar deze momentjes, want deze zijn schaars.
Ik ben met alles wat ik doe en meemaak meer gaan waarderen en dat doe ik omdat het leven maar zo kort is. Als je ernstig ziek wordt, wordt alles van je afgenomen. Je kunt niks, je bent afhankelijk van andere mensen. Dat lijkt me echt verschrikkelijk! Vooral als je een
levensgenieter bent. Door het ziek zijn ga je nadenken over de toekomst en je zit met de
vraag wanneer ga ik beter worden. Je wacht dan op de dag dat je weer gezond bent en weer kunt gaan genieten van het leven. Dit is bij mij een bewustwording geworden als ik naar Anniek kijk.
Hoe zal zij zich dan voelen, wat gaat er allemaal bij haar in haar hoofd om, hoe ziet zij de toekomst, wat zijn haar verwachtingen. Maar 1 ding weet ik zeker. Als ik kijk naar haar wilskracht, moed, doorzettingsvermogen en positiviteit.
Anniek is een enorme sterke vrouw die altijd overal het positieve naar boven haalt. Ook al is ze doodziek, ze denkt altijd aan anderen. Ik heb dan ook onwijs veel bewondering voor Anniek hoe zij dit doet. Ze blijft vechten om deze verschrikkelijke ziekte te overwinnen.

Ik zal dan ook altijd aan haar zijde staan om deze loodzware strijd aan te gaan. Ik blijf haar steunen met de hulp die ik kan bieden. Ik ben onwijs trots op hoe ze deze strijd aan gaat, ik houd onvoorwaardelijk veel van haar.’