Misschien is het leuk om jullie mee te nemen naar een dagje kliniek. Welteverstaan een normale dag, een dag zonder onverwachtse wendingen, een dag zonder colonics, blood draw of mijn piccline verschonen. Wellicht zijn die dagen veel ‘spannender’ om te lezen maar dan gaat het een heel boekwerk worden. En wie weet komt dat er nog;)
Vandaag, gewoon een normale dag en die zijn er niet veel, er is altijd wel iets of de dag krijgt altijd wel weer een andere wending maar zo nu en dan zit er ook een normale dag tussen. Zoals vandaag dus (dinsdag).
07.45 –> mijn wekker gaat. Voordat ik op sta moet ik mijn temperatuur opmeten dus hoppla, thermometer in de mond. Dan volgen de eerste pillen, het zijn er 7. Goed te doen. Ik ga rechtop zitten, werp mezelf in de rolstoel en tegen die tijd is Ronnie ook op. Hij rolt mij de kast in. Jaja, dat kan, we hebben een inloopkast. Ik pak mijn kleren voor die dag en we gaan naar de badkamer. Omdat ik een half uur moet wachten voordat ik mag ontbijten gebruik ik die tijd om me op te frissen.
Ik ben vaak snel klaar (dat was vroeger wel anders;)) want een make-upje of een leuk kapsel zit er niet in. Mijn motto nu is vooral, fris!!! Ben ik weer helemaal fris en zie ik er fatsoenlijk uit? Then im good to go.
Tijd om mijn drankje te maken. Ik moet 3 soorten poeders ( 3x per dag) drinken en geloof mij, als je al continue misselijk bent dan is dat best een uitdaging. Dus ik gooi een dik sapje in de blender met alle poeders en blend de heleboel zodat ik dat in de loop van de dag kan opdrinken.
Dan is het tijd om te ontbijten. Vaak staat het al klaar en kan ik even bijkomen van wat ik allemaal al gedaan heb. Na het ontbijten poets ik mijn tanden, pak ik een zuigtablet (medicijn) voor onder mijn tong and we are good to go!
In de auto zit ik voorin, die stoel kan in lig stand dus dat is fijn!
Met 10-15 minuutjes zijn we bij de kliniek. Here we are again.
Het is iedere dag weer een verrassing wat er gaat gebeuren en hoe lang de dag gaat worden.
We rijden naar voren en ik vul een formulier in wat ik iedere ochtend doe. Vragen over hoe je je vandaag voelt, waar je pijn zit, enzovoort.
Ik word geroepen en mag naar m’n plekje, nog steeds in het ‘je wordt extra in de gaten gehouden hoekje’. Ik pak de achterste stoel tegen de muur, zo min mogelijk prikkels om me heen. De boys (van de verpleging) komen de bloeddruk, hartslag en zuurstof meten.
Vandaag is mijn bloeddruk (weer) aan de lage kant. 83/45. We proberen het nog een keer, nog lager. Ronnie en ik kijken elkaar aan, dat wordt sowieso extra fluids (vloeistof via infuus) vandaag.
Dan komt er iemand van de verpleging met je dossier een praatje met je maken. Hoe het gaat, waar je last van hebt, hoe het gisteravond was, of de klachten van gister minder of juist erger zijn. Ze willen alles van je weten, ze checken de labuitslagen om te kijken wat voor een infuus ze je gaan geven. De dokter heeft het wel uitgeschreven maar bij bepaalde waardes of klachten kun je sommige infusen niet aan.
Vandaag blijven we bij het plan wat de dokter gister bedacht heeft, ik ben benieuwd.
Ze sluiten het infuus aan en ik krijg twee hotpacks. Heel fijn voor je buikpijn, rugpijn of waar je dan ook pijn hebt maar ook gewoon als je het koud heb. Werkt best verslavend die hotpacks moet ik toegeven, heerlijk;)
Het infuus gaat verrassend goed, er waren klachten maar die kwamen en gingen weer, het was goed te doen.
De laatste weken slaap ik een tijdje tijdens mijn infuus. Ik ben zo doodop van al het bovenstaande en zware infusen de afgelopen weken dat ik soms mijn halve infuus slapend doorbreng. Helemaal niet erg want de prikkels die binnen komen (geluid, licht en bewegingen) zijn nog steeds behoorlijk killing, en geloof me, die zijn volop aanwezig in de kliniek. Logisch ook!
Ik ben wakker dus het is tijd voor mijn ochtend pillen, 12 to go, plus mijn poedersapje uiteraard.
Na een tijd, wanneer alle pillen een beetje gezakt zijn, eet ik mijn lunch.
Na mijn big bag infuus heb ik inderdaad nog extra fluids gekregen.
Ongeveer een uur na mijn lunch is het tijd voor mijn middag pillen, 14 to go mét poedersapje. Soms lukt het me pas uren later maar vandaag lukt het me na een uur al.
Na mijn infusen voelde ik me oke genoeg om naar huis te gaan.
Wow nu al? Zelfs mijn vitals (bloeddruk, hartslag, zuurstof) waren ‘goed’. Bloeddruk nog steeds laag maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Het was in ieder geval iets meer opgekrikt dan toen ik binnenkwam.
Yes! We kunnen al gaan!!
Op naar huis. Eenmaal thuis neem ik weer een zuigtablet en maak ik opnieuw een poederdrankje zoals vanochtend.
14.30 uur thuis, wow fijn!!!
Het bed weer in!
Meestal kijk ik even op m’n telefoon wat voor een berichtjes ik die dag heb gekregen. Soms kan ik er wat lezen, soms niet. Meestal val ik eerst een tijdje in slaap. Ook dat ligt aan wat er die dag gebeurd is en wat voor een infuus ik heb gekregen. Soms slaap ik de hele middag, it depends…
Rond een uur of 4 neem ik een pil (soort pijnstiller en als ik echt veel pijn heb dan neem ik nog een ander soort en daar moet ik er 4 van nemen). Maarja, als ik slaap schiet dat er nog wel eens bij in. Dan neem ik die pil wat later.
Inmiddels is het 17.00 dus ik begin maar vast met m’n avond pillen omdat ik straks ook nog moet eten. 15 pills to go met m’n poederdrankje weer uiteraard…
Ik wacht tot het eten klaar is en schuif aan tafel met de rolstoel. Even mijn slaapkamer uit en meedoen met het ‘normale’ leven. Hoe zwaar dat af en toe ook is. Maar we hebben het over vandaag, en vandaag gaat dat goed!
Na het eten wel weer direct terug het bed in want het rechtop zitten blijft een dingetje.
De avond is niet zo spannend. Ik lig veel met mijn ogen dicht, kijk af en toe op m’n telefoon ook al is mijn hoofd het daar totaal niet mee eens.
Mama komt me af en toe een coldpack brengen voor mijn hoofd en een hotpack voor mijn buik. Lekker tegenstrijdig hè;)
Twee uur na het eten slik ik 5 pillen, 2 uur daarvoor en daarna mag je geen medicatie of supplementen nemen dus vandaar. Na die twee uur slik ik 5 andere pillen en voordat ik naar bed ga nog 4.
En dan denk je hè hè annieks dagtaak zit erop. Nog niet.
Ik moet mezelf nog een spuit in mijn buik geven en Ronnie moet mijn piccline doorspuiten met een bloedverdunner zodat er geen bloedklontjes in mijn lijn komen. En DAN kan ik mijn spullen voor de volgende dag pakken en lekker mijn bed inkruipen.
Van zo’n normale dag ben ik alsnog bek af!!!
