Lieve allemaal,
Een update, jawel jullie zien het goed, een update! Schandalig laat. Sorry daarvoor. Ik had beloofd jullie ook hier in Nederland mee te nemen in mijn journey, wat ik ook zeker wil blijven doen, maar het ging even niet.
De afgelopen maanden, sinds we weer in Nederland zijn, waren een rollercoaster. Alweer, of nog steeds. Het is maar hoe je het bekijkt. Maar de rust die ik zo hard nodig had voor mijn herstel vonden we niet. Als ik in detail ga treden gaat het een update worden van 20 a4tjes dus dat zal ik niet doen maar het was hectisch.
Medisch gezien liepen we gelijk weer tegen alle muren op en konden we weer verder met de strijd waar we geëindigd waren. Dat bracht een heleboel stress met zich mee. Iets waar we totaal niet op zaten te wachten.
Maar er gebeurde ook hele mooie dingen zoals de geboorte van mijn neefje Kay! Voor het eerst tante, wat een onbeschrijfelijk bijzonder mooi gevoel! Zoveel liefde, wat een wondertje!
Alleen merkten we, naarmate de tijd verstreek, dat ik weer verder achteruit ging. Vooral neurologisch. Denk daarbij aan: om het minst geringste tremoren, moeilijk kunnen praten (soms helemaal niet), moeilijk woorden kunnen uitspreken of de woorden vinden, veel verschillende pijnen in mijn hoofd die alsmaar erger worden, verwardheid, omvallen en ga zo maar door.
Gelukkig stond er al een afspraak met een professor in België gepland, eind augustus.
We zitten op dit moment nog in de opstartfase. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan waaronder weer een uitgebreid bloedonderzoek om te kijken hoe ik er nu voor sta. Ook heeft de professor mijn enorme dossier uit Amerika waar alle onderzoeken en dergelijke inzitten.
Leuk dagtaakje om dat door te spitten;)
Er is al wel wat in gang gezet, ik krijg medische zuurstof en vochtinfusen (omdat ik weer was uitgedroogd).
Verder slik ik op dit moment mijn medicijnen, supplementen en poeders uit Amerika nog steeds om mijn lichaam te blijven ondersteunen.
Eind van deze maand hebben we weer een afspraak en dan zullen we zien wat het plan van aanpak gaat worden.
Spannend!
Ik kan er nog niet veel over zeggen hoe mijn gevoel erbij is.
Wat ik wel weet is dat ik het best lastig vind om Amerika los te laten en (waarschijnlijk) helemaal opnieuw te beginnen in België, mijn vertrouwen weer volledig aan een nieuwe arts te geven en een nieuwe/andere behandeling te krijgen.
Ik loop nu op de zaken vooruit maar dat is waarschijnlijk wel wat er gaat gebeuren. Ik heb eigenlijk geen andere keus…
Amerika had de juiste behandeling voor mij en dat avontuur heeft mij een heleboel gebracht.
Ik denk ook dat Sponaugle met zijn team mij beter had kunnen maken maar de tijd was op, ik had meer maanden nodig.
Ik zal niet liegen als ik zeg dat ik stiekem mijn behandeling daar af had willen maken of als we een miljoen winnen dat ik morgen nog op het vliegtuig stap, maar dat is niet de realiteit en geen optie voor nu.
Desondanks ben ik nog steeds iedere dag ontzettend dankbaar dat ik mede dankzij jullie de behandeling in Amerika heb kunnen volgen.
Ondanks dat ik nog steeds heel erg ziek ben, hebben ze een heleboel goede dingen voor elkaar gekregen waardoor, om maar een voorbeeld te geven, mijn organen er een stuk beter aan toe zijn. Dat merk ik onder andere doordat ik ein-de-lijk weer aankom in plaats van afval. YES!!
En we zijn een schatkist aan kennis rijker!
Ik ga het hierbij laten, hopelijk ben ik snel weer terug met een nieuwe update. Als er meer duidelijkheid is over wat er gaat gebeuren in België ga ik dat zeker delen met jullie.
Voor nu, verder met strijden, de kleine momentjes pakken en op naar verlichting en een leefbaar leven!!
Veel liefs,
Anniek
