Lieve allemaal,
Het is weer tijd voor een update!
Be prepared, het is weer een lang verhaal geworden;)
De afgelopen maanden is er veel veranderd, in de positieve zin. Zoveel ontwikkelingen doorgemaakt, ik sta er zelf nog vaak van te kijken. Aan de ene kant gaat het enorm snel maar als ik me bedenk hoeveel oefening, herhaling en moeite het kost voordat iets weer een beetje als natuurlijk voelt valt de snelheid ook wel weer mee. Als je het op lange termijn bekijkt dan wel inderdaad, dat ervaar ik ook zeker zo maar ik ben er natuurlijk ook dagelijks mee bezig waardoor het in het moment niet altijd zo voelt. Dat is oké, alles op zijn tijd.
Naast de kleine stapjes die ik blijf maken volgde als snel weer een giga grote mijlpaal na mijn fietsavontuur, namelijk de auto! Het is ongelofelijk maar echt waar! Net zoals bij de fiets groeide mijn gevoel dat het me wel weer zou lukken. Maar ook deze keer heb ik er een langere tijd overheen laten gaan. Kan ik dit echt of is dit weer een gevalletje te optimistisch? Maar mijn gevoel werd sterker en sterker dus er zat maar 1 ding op, proberen!! Het plan was om eerst een paar keer op een lege parkeerplaats te oefenen en daarna weer een stapje verder te gaan maar jeetje het ging zó goed! Dat stapje verder vond gelijk plaats en voor ik het in de gaten had reed ik alweer tussen het verkeer! Wow doe ik dit echt? JA!! En wow wat gaat dit goed. Je verleert het dus echt niet. Compleet verbaasd dat dit aan het gebeuren is. Dit gevoel…Wát een vrijheid! Naast dat de auto mij enorm veel vrijheid brengt, brengt me zoveel meer. Het geeft me vertrouwen en kansen om op mijn momenten te oefenen met het opnieuw leren van de dagelijkse dingen zoals boodschappen doen, alleen! Dat vergt zoveel oefening en herhaling. Nu ik dat op mijn momenten kan doen gaat het snel. Dat geeft zoveel vertrouwen! Het zit er allemaal nog in alleen moet het weer getraind worden. Het kost dan ook een heleboel, gaat zeker niet zonder slag of stoot en jeetje wat heb je een doorzettingsvermogen nodig om te blijven proberen maar dat gevoel als iets lukt, helemaal zelf, is goud waard!!!
We zijn inmiddels een aantal maanden verder en nog steeds als ik in de auto stap voel ik me zo dankbaar. Ik vind het iedere keer weer zo bijzonder en verre weg van vanzelfsprekend dat ik weer op dit punt sta, ik besef het me maar al te goed. En ondanks dat de behandelingen vaak nog behoorlijk pittig zijn heb ik blijkbaar een bepaalde kracht opgebouwd om dat op te kunnen vangen. Tuurlijk voel ik dagelijks nog een veel pijn en ervaar ik veel struggles maar de dankbaarheid en de kracht die ik voel, wow… niet in woorden te omschrijven! Het is hard werken maar dat je nu ook écht resultaat voelt en ziet, daar doe je het voor!! Ik heb nog een lange weg te gaan, dat wel, maar als dit door blijft zetten gaan we de goede kant op. Ik heb altijd vertrouwen gehad dat het goed zou komen maar de laatste tijd meer dan ooit!
Dat het lichamelijk véél van je vergt om weer terug in het leven te komen had ik verwacht, dat het mentaal iets met je zou doen ook! Maar toch heb ik dat laatste wel een beetje onderschat. Het is veel. Naast alle dagelijkse indrukken en prikkels die je moet verwerken, je leven weer herinrichten, zoeken naar een daginvulling wat lukt, zoeken naar een balans, komt er ook ruimte vrij voor verwerking. Dan merk je pas echt wat jarenlang in standje overleving met je doet. Traumaatjes die je blijkbaar toch hebt ontwikkeld komen nu naar boven. Een goed teken, er is energie dus er ontstaat ruimte om te voelen. Dat zorgt ervoor dat ik alles heel intens ervaar. Wat z’n voor en z’n nadelen heeft. Maar één ding is zeker, de verwerking staat maximaal aan. Dan merk je ook pas hoeveel je eigenlijk moet verwerken. A lot happend… Ik geef het de ruimte en laat het komen zoals het komt. Ik geloof erin dat als ik mijn gevoel volg ik alles op den duur een plekje kan gaan geven. But that takes time. Heb ik gelijk een handig bruggetje om jullie het volgende te vertellen, ik ga namelijk eind van deze maand weer terug naar Amerika!!!! Zo ontzettend spannend, leuk, bijzonder, mooi, intens…
Zoals je kan lezen voel ik echt van alles! Ik ga er niet heen voor behandelingen maar meer voor de verwerking en om nieuwe herinneringen te maken. Ik ga terug naar de kliniek, naar het appartement waar we een half jaar hebben gewoond en naar nog een aantal plekken waar ik destijds kwam. Maar ook wil ik dit keer wat leuke dingen meepakken die ik dan ook echt bewust meemaak. Naar de wholefoods en naar een mooi strand bijvoorbeeld. Ik ben destijds wel twee keer op een strand geweest en af en toe naar de wholefoods maar dat ging eigenlijk altijd mis en ik herinner het me vooral van foto’s. Ik hoop en denk dat deze reis een puzzelstukje gaat zijn die me weer verder gaat helpen bij mijn herstel.
Het zal een bijzondere reis worden, emotioneel, heftig maar ook heel mooi!
Op naar een stukje verwerking en mooie nieuwe herinneringen!
Tot snel!
Veel liefs voor jullie