UPDATE VAN ANNIEK:
•Part of the process•
Ondanks dat ik voornamelijk de fijne en positieve dingen uit mijn leven deel/wil delen en wat ik ook zeker blijf doen, kent deze fase van herstel ook zijn struggles.
Heel eerlijk, ik denk zelfs dat ik deze fase tot nu toe nog de meest lastige vind.
Je staat met één been buiten, je krijgt voor een groot deel het leven weer mee maar je kan nog niet mee doen. Je kan er deels aan proeven maar dat is het dan ook.
Er zijn zeker momenten waarin dat wel lukt en dan ben ik het gelukkigste mens op aarde. Maar het bestaat ook voor een groot deel uit struggles en ‘mislukte’ momenten. Momenten dat ik er was maar toch ook weer niet. Dan is het blijkbaar toch (weer/nog) te hoog gegrepen, gaat standje automatische piloot aan en gaat het moment voorbij als een waas. Gelukkig zijn er vaak foto’s en kan ik op die manier het moment weer terughalen. Maar leuk is anders.
Ook dit wil ik met jullie delen want niet ieder leuk moment is een oprecht genietmoment. Soms verstandelijk wel maar blijft het gevoel achter. Dan is de lichamelijke strijd groter geweest en heeft dat de overhand gekregen. En natuurlijk omdat dit part of the process is en ik dat (voor een deel) met jullie deel.
Wat ook niet altijd helemaal meewerkt is dat ik een levenslust van hier tot Tokio heb, het me allemaal niet snel genoeg kan gaan en dus het liefst met twee benen buiten de deur sta ipv één.
Is natuurlijk ook een goed teken want dat is de drive die nodig is om door te gaan maar het is ook een valkuiltje.
Die levenslust samen met een heleboel wilskracht en rebelsheid zorgen er daarentegen ook voor dat ik blijf proberen, ik ga dan wel vaak onderuit maar dat is de enige manier om de momenten te blijven pakken. Blijven proberen en de pareltjes er tussenuit vissen.
Alleen soms is de balans zoek, ben ik (wederom) iets te overmoedig geweest en is het gewoon even niet leuk. En dat mag ook want ondanks dat ik onwijs dankbaar ben dat ik niet meer 24/7 in een donkere kamer lig, ben ik er nog lang niet. Dat is soms verdrietig en frustrerend. Gelukkig zijn dat ook momenten, die waaien ook weer voorbij en dan is er weer plaats voor hoop en vertrouwen. Zolang die de overhand hebben dan komen we er wel. Met een lach en een traan. En een beetje meer balans;)
•
Recovery is a process.
It takes time.
It takes patience.
It takes everything you’ve got.
•